Lluka Qafoku - 'Pasqyrat e Afërditës' nga Dionis Qirixidhi

Malli i shkrimtarit, poetit, eseistit

Nga pikpamja psinaltike, vepra përbën një autoterapi të sukseshme të sindromës post-traumatike të identitetit pas emigrimit të detyruar, e cila prek të gjithë ne, pjesëtarët e shoqërisë sonë, deri më sot e kësaj dite. Si e tillë, ajo përcjell eksperiencën konkrete të potencialit shërues të “rijetimit të miteve” (në mënyrën e Jungut), kjo e nënvizuar dhe mbështetur nga punimet e Lacan, për shëmbëllimin pasqyror (specular imago) si “Ich Ideal” i Freud, si pikëlindja e vetëdijes.

Letrarisht unë e shpreh kështu:”Copat e thyera nga trauma e emigrimit  të pasqyrës së vetëdijes ndriçojnë natën e vetmisë së humbjes së identitetit si pluhur kozmik yjesh”. Ky punim voluminoz dhe autoritar mund të studjohet në lidhje me:

1. Përmbajtjen

Karakterizohet nga një informacion tejet i larmishëm, që mbulon gjithë Universin e eksperiencave të Autorit- mbulon gjithë temat, tejkalon gjithë kufijtë me forcën e dashurisë dhe mallit. Ai gjithashtu na dhuron njohuri të thella nga burime të besueshme për mitologjinë, filozofinë, historinë dhe artin me anë të një stili të thjeshtëzuar të shkruari, një matricë postmoderne për ekspozimin e ideve dhe përshtypjeve. Ai përbën një shembull të mentalitetit të viteve pas ’90 të shek.XX dhe një shembull shërimi, mbijetese dhe riformatimi të personalitetit artistic, në përputhje me zbulimet e psikanalistit të madh francez Zhak Lakan i viteve 70-80 të shek.XX. Tejkalon suksesshëm konfliktualitetet e mirënjohura nacionaliste e klasore nëpërmjet zbulimit dhe rivlerësimit të sinqertë të momenteve dhe personaliteteve bashkues, ai ben një analizë marramëndëse të një galerie të pafund personazhesh. Ai bashkon vijimisht kohë, personalitete, vende, mitiken, historiken me të tashmen. Ai nënvizon kontributin intelektual vlonjat në përparimin në tërësi të vendit.

2. Formën artistike

Karakterizohet nga një përdorim i rrjedhshëm, tepër figurativ dhe i larmishëm i gjuhës shqipe. Autori propozon një tip të ri eseistike digresive sui generis me një stil të drejtpërdrejtë, tepër komunikues dhe të natyrshëm për paraqitjen e shoqërimit të lirë te ideve. Figuracioni letrar tek Lejleku e arrin majën e simbolit artistik.

***

The yearning of the writer, the poet, the essayist

From a psychoanalytic viewpoint, the work constitutes a successful self-therapy of the post traumatic syndrome of identity following forced emigration, which affects us all as a society up to this day. As such , it conveys the concrete experience of the healing potential of “ reliving myths” (in a Jungian way), this underlined and supported by Lacan work, for the mirror image (specular imago) as The “Ich Ideal”  (of Freud), as the birth point of self-conscience.

The voluminous and authoritative work may be studied in relation to:

1. Its content-

It is characterized by an extremely variegate information, covering all the experienced by Author Universe- it covers all topics, it transcends all boundaries using the power of love and longing. It also conveys deep knowledge, from reliable sources, on mythology, philosophy, history and art by a simplistic style of writing, a postmodern pattern of exhibiting ideas and impressions. It is also a token of post ’90 years mentality and an example of healing, survival and successful reformatting of artistic personality, in conformity with the discoveries of the great French psychoanalyst Jacques Lacan of the years 70-80 of XX century. It successfully overcomes well-known nationalistic and class conflicts alike, through sincere discovery and reevaluation of uniting moments and personalities, it makes a giddy analysis of a gallery of an enormous quantity of characters. It unites constantly times, personalities, places, mythical, historical with the present. It underlines the local Vlora intellectual contribution in the advancement of the country as a whole.

2. Its artistic form

It is characterized by a fluent, highly colourful and figurative Albanian language use. The author proposes a new type of digressive, sui generis essayistic style, a direct, totally communicative and natural style of presenting free association of ideas.
The literary figurative power in the piece of poetry devoted to Stork reaches the height of the artistic symbol.